Łatwo czytelna aluzja do cykli lirycznych Williama Blake'a, zawarta w tytule tej książki, wynika z rangi problematyki świadomości naiwnej i krytycznej w dramatach Szaniawskiego, jest jednak również wskazaniem, że mamy do czynienia z kontynuacją wątku, który Blake oddaje opozycją niewinności i doświadczenia, Schiller zaś naiwności i sentymentalizmu. Dwudziestowieczna specyfika tej problematyki polega na tym, że preromantyczna w genezie opozycja naiwności i krytycyzmu pojawia się w komediach Szaniawskiego już w nowym kontekście, obejmującym z jednej strony demitologizację świadomości zbiorowej, której pierwszym przejawem był dziewiętnastowieczny realizm i właściwy mu naiwny realizm metafizyczny, z drugiej zaś modernistyczną reakcję na demitologizację i kryzys metafizyki idealistycznej, przedstawiany często jako kryzys kategorii reprezentacji.