Książka omawia powojenne utwory pisarzy pochodzenia żydowskiego tworzących w języku polskim i włoskim, w dwóch krajach, gdzie życie żydowskie toczyło się w warunkach diametralnie odmiennych. Ich podobieństwa i różnice zakreślają krąg doświadczenia żydowskiego i historii europejskiej ostatniego sześćdziesięciolecia. Laura Qercioli Mincer ukazuje głębokie i zróżnicowane więzy łączące pisarzy z własną tradycją narodową w zestawieniu z silną i prawie zawsze konfliktową tożsamością żydowską. Błyskotliwa analiza obejmuje różne aspekty ich twórczości, takie jak stosunek do Zagłady, ukazany przez pryzmat powrotów ocalonych do normalnego życia po wojnie, stosunek do komunizmu, obraz samego siebie jako Żyda (a w niektórych przypadkach jako homoseksualisty) czy wreszcie dylematy pisarzy drugiego pokolenia - dzieci i wnuków ocalonych.