Prezentowany tom dotyczy trudnego do zdefiniowania, a zarazem coraz bardziej wszechobecnego zjawiska kiczu. Jeszcze w XIX wieku pojęcie to dotyczyło malarstwa, obecnie zostało rozszerzone na wszelkie sfery życia, stało się też zjawiskiem ponadstylowym, a nawet - jednym z kanałów komunikowania, który ukierunkowuje indywidualne i zbiorowe aksjologie, emocje, postawy i zachowania. Autorzy reprezentujący różne dziedziny naukowe, omawiając zagadnienie kiczu w języku, literaturze, sztuce i mediach, zadają pytanie, co jest dzisiaj jego istotą. Kicz w tych refleksjach to nie tylko „piękny efekt", przesada, tandeta, „proste przeżycia duchowe", to nie tylko popkultura, stereotypowość, szablonowość, seryjność, sentymentalizm itp., lecz także „terapia kompleksów” - indywidualnych i zbiorowych, niekiedy wręcz konieczna dla emocjonalnego zdrowia, samopoczucia i znalezienia równowagi w rozrelatywizowanej rzeczywistości. Kicz to realizacja tęsknoty za rzeczywistością taką, jaką chcielibyśmy, by była.