Prezentowana monografia należy do nurtu prac rozwijających aparat polskiej składni strukturalnej w kierunku badań nad pozycją składniową fraz różnego typu. Praca przynosi klasyfikację pozycji składniowych fraz bezokolicznikowych konotowanych przez formy czasowników. Zaproponowane ujęcie funkcjonowania polskiego bezokolicznika w zdaniu jako elementu ciągu realizacyjnego określonych typów pozycji składniowych umożliwia przedstawienie całościowego i na tle dotychczasowych rozwiązań oryginalnego obrazu funkcjonowania polskiego bezokolicznika jako konotowanego członu zdania prostego. Pozwala ponadto w sposób systematyczny i spójny metodologicznie opisać zjawisko równoważności frazy bezokolicznikowej wobec fraz innych typów. Przedstawione w pracy obserwacje na temat łączliwości składniowej bezokolicznika powinny zainteresować badaczy systemu gramatycznego polszczyzny, leksykografów, a także autorów materiałów dydaktycznych dla obcokrajowców uczących się języka polskiego.