Kolejny tom serii poświęcony metodologii językoznawstwa spina umowna klamra tematyczna „Od diachronii do panchronii”. Zaprezentowano w nim zarówno badania synchroniczne i diachroniczne, jak i nową propozycję teoretyczną związaną z perspektywą panchroniczną. Oprócz rozdziałów dotyczących różnych aspektów językoznawstwa historycznego zamieszczono tu teksty związane z językoznawstwem korpusowym, w tym z możliwościami i ograniczeniami analizy języka wartościowania w dyskursie sądowym oraz krytyczną refleksją nad metodologią współczesnej aksjolingwistyki. Ponadto autorzy proponują różne spojrzenia na możliwe „trzecie drogi” w najnowszych badaniach językoznawczych, takie jak na przykład ujmowanie języka jako repozytorium kultury czy panchroniczny model oglądu zjawisk językowych.