W ramach doktryny prawnej szeroko dyskutowaną kwestią jest zasada powszechnej dostępności do prawa poprzez właściwy przekaz językowy. Normy prawne komunikowane są przez język, a sposób jego użycia może w znaczącym stopniu wpłynąć na jasność przekazywanych treści. Tematem książki są metody ustalania środków językowych i czynników pozajęzykowych, które mogą wpływać na uzyskanie spójności komunikacyjnej tekstów prawnych, w szczególności tych, które są lub będą sformułowane w języku polskim lub węgierskim.

Kompleksowość problematyki związanej z tekstem prawnym powoduje konieczność połączenia kilku dziedzin nauki. Podstawowy jest tu aspekt językoznawczy, jednakże uwzględniona jest też perspektywa prawna oraz translatologiczna. Niewątpliwie, dla wszystkich trzech wymienionych wyżej dziedzin istnieją wspólne płaszczyzny, a ich zestawienie może być nie tylko pożyteczne, ale niekiedy wręcz niezbędne dla osiągnięcia celu, jakim jest stworzenie takiego tekstu prawnego lub jego tłumaczenia, którego spójność komunikacyjna byłaby wystarczająca nie tylko dla prawników, ale również dla przeciętnego odbiorcy.