Przedmiotem analiz Autorka uczyniła językowe i poetyckie obrazy miłości erotycznej, uczucia, które w naszej kulturze zajmuje szczególnie eksponowane miejsce, będąc dla jednych ideałem, dla innych być może czymś moralnie podejrzanym lub szkodliwą mrzonką, ale chyba dla nikogo sprawą obojętną. Fakt, iż miłość i jest ważna dla członków naszej wspólnoty językowej, znajduje potwierdzenie w wielości jednostekslownikowych i gramatycznych polszczyzny, które służą nam do tego, by mówić o kochaniu. Jednostki te pokazują uczucie z rozmaitych perspektyw, a wszystkie te ujęcia tworza razem to, co nazywamy "językowym obrazem milości". W swoich rozważaniach Autorka pragnie odsłonić te fragmenty owej rozległej panoramy, które korespondują z wizjami poetyckimi i prześledzić, w jaki sposób to, co wspólne, konwencjonalne, kulturowe, przejawia się w tym, co jednostkowe i twórcze.