* piąta w MUZIE pozycja amerykańskiego socjologa, wcześniej ukazały się: "Korozja charakteru" (2006), "Upadek człowieka publicznego" (2009), "Kultura nowego kapitalizmu" (2010), "Etyka dobrej roboty" (2010)* esej na temat szacunku, znakomite połączenie wątków autobiograficznych ilustrujących poruszane zagadnienia, z wywodem filozoficznym i analizą tekstów socjologicznych* książka inspirująca i bardzo oryginalna, czytelnik ma wrażenie, że autor siedzi naprzeciwko niego i z ochotą opowiada o swoich bogatych doświadczeniachNie jesteśmy sobie równi, przypomina Sennett, nie tylko ze względu na osiągnięty przez nas prestiż czy pozycję społeczną, ale także, na znacznie głębszym poziomie, ze względu na nasze charaktery, potencjalne uzdolnienia i talenty. Ta właśnie nierówność w różnych życiowych okolicznościach czyni nas silnymi albo słabymi aż do utraty samowystarczalności i społecznego szacunku. Współczesne społeczeństwo oczekuje, że zrobimy ze swoim życiem coś wartościowego, zadbamy o siebie samych i będziemy zdolni pomagać innym. Według Sennetta sprzeczność między tymi trzema społecznymi kodami szacunku i nierównym potencjałem można usunąć poprzez uznanie, że zależność od innych nikogo nie pozbawia prawa do negocjowania warunków przyjmowanej pomocy społecznej.Równość, którą Sennett stara się promować w swojej książce, polega, jak pisze, na zaakceptowaniu tego, czego nie potrafimy zrozumieć u innych, na przyznawaniu im takiej samej jak sobie autonomii. Dar autonomii, równoznaczny z uznaniem godności ludzi słabych lub outsiderów, umacnia zarazem nasz własny charakter. W jego przekonaniu, „obdarzenie drugiego człowieka autonomią obie strony czyni równymi – o ile ów dar zostaje odwzajemniony”.