Niniejsza książka tematycznie wyrasta z podjętego kilka lat wcześniej projektu badawczego, którego rezultatem były wydane w 2010 r. trzy publikacje poświęcone problemowi czasopiśmiennictwa jako źródła do historii edukacji i nawiązuje do niego4. Jest ona pierwszą z kolejnych trzech monografii, w których zostały

zamieszczone artykuły, ukazujące możliwości czerpania wiedzy z różnorodnych wydawnictw ciągłych, ukazujących się w XIX i początkach XX w. Kolejne tomy prezentować będą zawartość prasy z lat międzywojennych oraz drugiej połowy XX i początków XXI w.

Wydawany tom należy więc traktować jako suplement poszerzający „listę” periodyków, których zawartość treściowa może służyć odkrywaniu edukacyjnej przeszłości. Składa się z trzech części, a jego struktura ma charakter problemowy.