Autorzy książki to pedagodzy, dydaktycy i geografowie, zajmujący się problematyką społeczną. Interesujące, a zarazem paradoksalne w tym kontekście, jest przedstawienie miejsc znanych, oswojonych (na przykład klasy szkolnej, czy pokoju nauczycielskiego) z innej perspektywy, ukazującej ukryte znaczenia, relacje władzy czy bezsens racjonalnie - wydawałoby się - urządzonych pomieszczeń. Na przeciwległym krańcu sytuuje się oswajanie miejsc, których z racji pełnionych przez nie funkcji, dla człowieka z zewnątrz oswoić się nie da. Przykładem takiego oswojonego miejsca może być więzienie.