Niniejszą książkę można traktować jako pewną propozycję, podpowiedź wyboru podjęcia drogi ku przemianie, ku przywróceniu zasad naturalnego funkcjonowania człowieka w strukturach, które są jego udziałem. W koniecznym dziś światowym i międzykulturowym wymiarze aktywności ludzkiej niezbędne, zasadnicze i wręcz podstawowe jest posiadanie silnej tożsamości narodowej i kulturowej. Jedynie społeczeństwa i jednostki, które legitymizują się własną, codziennie artykułowaną tożsamością, mogą wchodzić w kreatywne relacje z „drugimi”, którzy także posiadają własne tożsamości. Wiedza o tym, kim się jest, daje możliwość otwarcia się na Innych, zaproponowania nowych jakości, tworzenia wspólnych, ciekawych i dla wszystkich uczestników wartościowych realizacji. Natomiast w sytuacji braku takiej świadomości łatwo i niepostrzeżenie można zgodzić się na uległość i uzależnienie. Jednak taka postawa przekreśla szanse na partnerstwo i szlachetny rozwój. Książka składa się z trzech rozdziałów: 1) Kształtowanie postawy humanistycznej współczesnego człowieka w oparciu o dziedzictwo kulturowe ludzkości, 2) Wdrażanie do prowadzenia dialogu i praktyki doświadczania Inności jako zadanie dla nowoczesnej edukacji, 3) Budowanie tożsamości kulturowej Polaków w obliczu szans i zagrożeń współczesnego świata. W każdej z nich Czytelnik znajdzie 5 podrozdziałów, w których autorka stara się podejmować tytułowy problem adekwatnie do swoich zainteresowań. Te, z kolei, są różnorodne. Wiążą się bezpośrednio z jej wykształceniem oraz z doświadczeniami pozaszkolnymi. Jako artysta–muzyk i pedagog proponuje realizowanie przesłania budowania wspólnej przyszłości poprzez sztukę. Stara się w różnorodny, a być może i atrakcyjny sposób przedstawić wielość form i korzyści płynących z odwoływania się do edukacji multikulturowej.