W tomie drugim […] przedmiotem analiz są przesłanki tematyczne tkwiące „korzeniami” w antropologii człowieka, filozofii, teologii, psychologii, antropologii kulturowej, etyce, którymi kierowali się założyciele zakonów w podejmowaniu działań o charakterze pedagogicznym, oraz działania praktyczne w zakresie wychowania, nauczania, opieki. Autorzy w części praktycznej skupiają się na różnych formach działalności pedagogicznej, charakterystycznych dla poszczególnych zakonów. W ten sposób został nakreślony całościowy obraz pedagogii chrześcijańskiej realizowanej przez zgromadzenia zakonne. [...] Stanowi on cenną skarbnicę wzorów działania wychowawczo-dydaktycznego, formacyjnego, opiekuńczego i resocjalizacyjnego w różnego rodzaju grupach i instytucjach, z których to wzorów czerpać mogą wszyscy, którym leżą na sercu wychowanie i formacja człowieka. Z recenzji wydawniczej prof. zw. dr hab. Krystyny Chałas Katolickie zgromadzenia zakonne, które działają na terenie naszego kraju, o rodowodzie zarówno polskim, jak i europejskim, w dziedzinie wychowawczej proponują szeroką gamę cennych i godnych zauważenia inicjatyw, kierowanych […] do ludzi dorosłych, jak również do młodego pokolenia. Kościół bowiem zawsze zdawał sobie sprawę, że wychowanie powinno obejmować wszystkich, ponieważ właściwie uformowany człowiek jest w stanie podjąć odpowiedzialnie zadanie wychowywania młodego pokolenia. [...] W prezentowanej książce najbardziej widoczne jest zaangażowanie tychże zgromadzeń zakonnych na rzecz młodzieży i dzieci, wynikające w dużej mierze z uwarunkowań historycznych, w których owe zgromadzenia powstawały. Zarówno dziewiętnastowieczna Europa, jak i ziemie polskie w tym samym okresie zmagały się z problemem zaniedbań wychowawczych ludzi młodych, które były konsekwencją przede wszystkim przebiegających wówczas w szybkim tempie procesów uprzemysłowienia i industrializacji oraz co za tym idzie – narodzin zjawiska drapieżnego kapitalizmu, zorientowanego głównie na zysk [...]. W tej sytuacji ludzie Kościoła, wychowywani w tradycji wrażliwości na potrzeby drugiego człowieka, wynikającej z przykazania miłości Boga i bliźniego, nie mogli nie reagować na otaczającą ich rzeczywistość. Był to dla nich rodzaj naturalnej powinności, którą podejmowali. [...] Dobrze się więc stało, że redaktorzy […] nie poprzestali na wydaniu tylko jednego tomu, ale postanowili go uzupełnić o kolejny. Jest bowiem wiele zgromadzeń zakonnych, których działalność należy nie tylko udokumentować (wiele z nich się o to stara), lecz także zareklamować na współczesnym rynku propozycji wychowawczych, gdyż są ciekawe i oryginalne, a przede wszystkim ukierunkowane na wychowywanie pełnego człowieka. [...] Bogactwo propozycji poznawczych oraz działań pedagogicznych podejmowanych przez zgromadzenia zakonne dają wychowawcom, studentom, badaczom pedagogiki możliwości zgłębienia wiedzy oraz szukania inspiracji do działań innowacyjnych. Z recenzji wydawniczej dr hab. Haliny Wrońskiej CMW, prof. KUL