Książka poświęcona osobie i twórczości Jacka Dukaja przynosi istotne rozpoznanie dotyczące jego prozy. Szczegółowo eksponuje jej uzależnienie do imaginarium dziewiętnastowiecznego: motywów religijnych wraz z ich zapleczem metafizycznym oraz historiozofii, która osią czyni konflikt polsko-rosyjski. Nie są to wątki omawiane najczęściej, tu jednak jawią się z całą wyrazistością, od naiwnej Złotej Galery po dostojewszczyznę Lodu. Dukaj nie prezentuje się w tym opracowaniu zgoła jak prorok postczłowieczeństwa próbujący językiem literackim uchwycić niemożliwe jeszcze pozycje poznawcze. Jest raczej konserwatystą zdjętym przestrachem przed utratą duszy nieśmiertelnej w labiryntach sztucznych światów technologii, stęsknionym za światem czynu - który rozpoznaje w rewolucyjnym stuleciu XIX. Z recenzji wydawniczej dra hab. Tomasza Z. Majkowskiego Łukasz Kucharczyk - doktor nauk humanistycznych, adiunkt w Katedrze Polskiej Literatury Współczesnej i Krytyki Literackiej Wydziału Nauk Humanistycznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Autor monografii naukowej zatytułowanej Granice ciała. Somapoetyka w twórczości Stanisława Lema oraz kilkudziesięciu artykułów naukowych i krytycznoliterackich traktujących o polskiej literaturze współczesnej. Publikował między innymi w „Tekstualiach”, „Rocznikach Humanistycznych KUL” i „Bibliotekarzu Podlaskim”. Współpracownik kilku czasopism literackich, między innymi „Nowych Książek”, „Nowego Napisu” i „Toposu”. W swojej pracy badawczej zajmuje się polską literaturą fantastycznonaukową, fantastyczną oraz polską krytyką literacką. Odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej.