Książka jest próbą spojrzenia na powieściopisarstwo autora Pożegnania jesieni z perspektywy estetyki modernistycznej, a w jej ramach przede wszystkim powieści nowoczesnej. Ujęcie takie umożliwiło zadanie tekstom Witkacego nowych pytań. Jedyne wyjście, ostatnia i zarazem niedokończona jego powieść, usytuowana dotąd na marginesie badań historyków literatury, okazała się ważnym punktem artystyczno-filozoficzno-egzystencjalnych rozważań pisarza. Dlatego też interpretacji i analizie tego właśnie utworu poświęcony jest ostatni, najważniejszy rozdział książki.