Rozprawa Michała Bandury to rezultat bardzo dobrej znajomości nie tylko samej twórczości Mariana Pankowskiego, ale też jej dotychczasowej krytycznej recepcji. Jest nadto świadectwem rozległej erudycji w zakresie teorii i historii literatury oraz dowodem wnikliwości analityczno-interpretacyjnej, jak również samodzielnie wypracowanych i ciekawie argumentacyjnie wyłożonych koncepcji metodyczno-typologicznego rozumienia idiomatycznych cech tego pisarstwa. Przede wszystkim zaś jest starannie przemyślaną i wykonaną monografią problemową form (i wariantów) językowo-literackiej reprezentacji, w których artykułowały się figury podmiotu oraz postaci rzeczywistości, nadające specyficzne rysy twórczości prozatorskiej Mariana Pankowskiego – jednego z najbardziej oryginalnych polskich pisarzy XX wieku.

Z recenzji prof. dr. hab. Ryszarda Nycza

Michał Bandura – związany z Zakładem Literatury XX i XXI wieku na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 2013–2015 stypendysta Narodowego Centrum Nauki. Członek międzywydziałowej Pracowni Antropologicznych Problemów Literatury. Publikował teksty o polskiej literaturze nowoczesnej – w tym o prozie Brunona Schulza, poezji Tadeusza Peipera, Józefa Czechowicza i innych – m. in. w „Twórczości”, „Przeglądzie Humanistycznym”, „Ruchu Literackim”, a także w kilku książkach zbiorowych.