Obok klasyków dokumentalnej prozy podróżniczej lub pretendentów do tego miana znaleźli się w opracowaniu zarówno aplikanci reporterskiego (czy - literackiego) fachu, jak również podróżnicy niezawodowcy. Łączy ich jedno - wszyscy oni szukają klucza(y) do Rosji. Starałam się śledzić przejawy polskiej jednomyślności, a może raczej jednogłosowości, w narracjach o świecie rosyjskim. Ale pragnęłam też zwrócić uwagę na kontrapunkty i miejsca dialogu, na dyskursy, które odznaczają się kategorycznością sądów oraz takie, które odżegnują się od arbitralnych podsumowań. Całość podzieliłam na dwie części. Układ ten wyznacza główną oś moich refleksji, które, by ująć to najprościej, koncentrują się wokół dwóch zapytań: "jak?", czyli o strategię podróżniczych opowieści, i "co?", czyli o tematy. Niemniej płaszczyzny te na siebie zachodzą. Publikacja niniejsza nie rości sobie praw do bycia kompendium traktującym o współczesnej polskiej literaturze podróżniczej dotyczącej Rosji, literaturze - skądinąd - żywej, dynamicznie się rozrastającej. Każdy z rozdziałów funkcjonować może samoistnie. Omówione dyskursy oraz podjęte wątki tematyczne mają charakter egzemplifikujący, lecz mam nadzieję, że trafnie wskazują na ważne tropy polskich narracji podróżniczych. Ze Wstępu