"Ojciec Goriot" to powieść Honoré de Balzaca, opublikowana po raz pierwszy w 1835 roku. Akcja dzieje się w Paryżu, w latach 1819-1820, podczas restauracji Bourbonów.

Głównym wątkiem powieści jest los biednego, ale godnego szacunku ojca Goriot, który poświęca wszystko dla swoich córek, które z kolei wykorzystują jego dobroć i hojność dla swoich prywatnych celów. Powieść ukazuje również skomplikowane relacje międzyludzkie, zawiłości i hipokryzję arystokracji oraz wpływ pieniądza na życie społeczne.

Głównymi bohaterami powieści są ojciec Goriot oraz Eugene de Rastignac, młody student prawa, który pragnie zrobić karierę w Paryżu i zdobyć wpływową pozycję społeczną. Innymi ważnymi postaciami są córki Goriot: Anastazja i Delfina, a także ich kochankowie: baron de Restaud i markiz de Montriveau.

Powieść jest uznawana za jedno z największych osiągnięć literackich XIX wieku i jedno z największych dzieł Balzaca. Autor ukazuje w niej świat Paryża i jego mieszkańców z perspektywy krytycznej, ale jednocześnie pełnej empatii. Balzac przedstawia arystokrację jako grupę skorumpowaną, zainteresowaną wyłącznie swoimi prywatnymi interesami, a społeczeństwo jako przesiąknięte pieniądzem i powierzchownością.

"Ojciec Goriot" jest powieścią, która nie tylko angażuje i porusza czytelnika, ale także prowokuje do refleksji na temat kondycji społeczeństwa i ludzkich wartości.