Praca opisuje cechy strukturalne różnych języków. Nie zawiera jednak analizy konkretnego języka ani nie odwołuje się do uniwersalizmu relacji gramatycznych wszystkich języków. Mówi o swoistym sposobie kodowania informacji gramatycznej, wypracowanej przez każdy język odrębnie. Przy takich założeniach metodologia opisu struktur językowych opiera się na koncepcji domen funkcjonalnych, w ramach których dokonuje się wybór środków kodowania i wykształcają się wzajemne relacje między reprezentacją podsystemów struktury gramatycznej języka. Publikacja przeznaczona jest dla czytelników zainteresowanych językoznawstwem, ale nieprzywiązanych dogmatycznie do konkretnej teorii czy tradycji językoznawczej. Zachęca do eksperymentowania ze strukturami różnych języków, w tym także ze strukturami języka polskiego, do poszukiwania ich wspólnych cech, do badania relacji wynikających z kodowania domen.