Autor swoje zainteresowania koncentruje na filozofii życia. Bada pogranicze literatury i filozofii. W tomie tym skupia się na filozofii niemieckiej od Kanta, Schillera, Schellinga, Hegla, przez Schopenhauera i Nietzschego, do Jaspersa, Schelera i Heideggera. Sięga też do Platona, Arystotelesa oraz Ricoeura. Podjęta tu analiza tragiczności świata oraz tragizmu ludzkiej egzystencji przebiega dwutorowo. Autor odwołuje się do ujęcia tych problemów przez omawianych myślicieli, dokonuje również filozoficznej interpretacji wielkich tragedii: Prometeusza w okowach i Orestei Ajschylosa, Króla Edypa i Edypa w Kolonom Sofoklesa, Hamleta Szekspira, Fausta Goethego oraz Idioty Dostojewskiego.