Nieznana korespondencja dwójki polskich Noblistów Niecodzienne spotkanie dwóch na pozór skrajnie różnych osobowości. W oszczędny, acz błyskotliwy i dowcipny sposób Szymborska i Miłosz opowiadają sobie o tym, co słychać – u nich prywatnie i w świecie. Jak pisze we wstępie Marcin Wicha, obserwujemy tutaj niezwykłych „kuratorów galerii osobliwości”, którzy mimochodem odsłaniają swoje nieoficjalne oblicze. Możemy podpatrzeć, jak wymiana uprzejmości zmienia się w bliską zażyłość i wspólną zabawę słowem i obrazem. Niepublikowane dotąd, zebrane w jednym tomie listy i nie tylko, to kawał – mniej poważnej – historii literatury. Wisława Szymborska (1923–2012) – poetka, felietonistka, krytyczka literacka. Laureatka Nagrody Nobla (1996). Jej wiersze przetłumaczono na ponad czterdzieści języków. Czesław Miłosz (1911–2004) – poeta, pisarz, tłumacz, dyplomata. Profesor Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley. Laureat Nagrody Nobla (1980). Jego książki zostały przetłumaczone na ponad czterdzieści języków.