Okrucieństwo i bezsens wojny widziane oczami dziecka. Polina Żerebcowa przez kolejne 10 lat wojen czeczeńskich (1994–2004) opisywała w swoim dzienniku dorastanie i młodość w Groznym – mieście śmierci, zniszczenia i nienawiści. W mieście, w którym każdy mógł stać się wrogiem lub wybawcą, szczególnie, gdy – jak autorka – pochodziło się z rodziny, w której byli i Czeczeni, i Rosjanie. Polinie Żerebcowej udało się przeżyć i ocalić w sobie człowieczeństwo.Politkowska opisała wojnę jako dziennikarka, z zewnątrz. Polina Żerebcowa opisała ją z wewnątrz, z serca ciemności.
DER SPIEGEL nr 10/2015

Polina Żerebcowa (ur. 1985) – pisarka, poetka, dziennikarka, autorka dzienników, wspomnień, powieści i opowiadań, opartych na przeżyciach z okresu wojen czeczeńskich. Urodziła się w Groznym, w wielonarodowej rodzinie (jej matka jest Rosjanką, ojciec Czeczenem) o tradycjach artystycznych. Dziennik zaczęła pisać w wieku 9 lat w języku rosyjskim. Przeżyła m.in. pozorowaną przez Rosjan egzekucję, była ranna podczas ostrzału Rynku Centralnego w Groznym 21 października 1999. Od 2002 roku pracowała jako dziennikarka, publikowała swoje artykuły, felietony i wiersze w czasopismach wydawanych w Czeczenii i Inguszetii. W 2004 roku z matką wyjechała z Groznego. W 2010 roku ukończyła psychologię, pracowała w jednej z moskiewskich szkół jako nauczycielka historii i literatury. Zastraszana z powodu publikacji o wojnach w Czeczenii poprosiła o azyl polityczny w Finlandii, gdzie mieszka od 2013 roku.
Jej dzienniki i inne książki zostały przetłumaczone na kilkanaście języków, jest laureatką kilku nagród za twórczość literacką. Na podstawie dzienników Poliny Żerebcowej powstał polski spektakl Dzienniki czeczeńskie (reż. Iwan Wyrypajew, wyst. Andrzej Seweryn).