Od chwili rozpoczęcia niemieckiej inwazji w czerwcu 1941 roku aż do momentu, gdy wojska radzieckie utorowały sobie drogę do Berlina w maju 1945 roku nazwisko Żukowa ściśle wiązano z serią zwycięstw w ważnych bitwach na lądzie, które zmieniły bieg II wojny światowej w Europie. Ale w latach 1946-53 Żukow był skazany na zsyłkę. Później , po śmierci Stalina, na pozór odzyskał swoją pozycję, zostając ministrem obrony. Jednak nowy awansem nie cieszył się długo. W 1957 następca Stalina, Nikita Chruszczow, oskarżył Żukowa o bonapartyzm i usunął z zajmowanych stanowisk w partii i rządzie, skazując go na izolację.