Książka poświęcona jest inicjatywom artystycznym Eustachego Potockiego (od roku 1738 starosty tłumackiego, od 1754 cześnika koronnego, a od 1758 generała artylerii litewskiej), inicjatora m.in. przebudowy pałacu w Radzyniu Podlaskim oraz kościoła p.w. Marii Magdaleny w Sernikach – dzieł o niebagatelnym znaczeniu dla polskiej sztuki XVIII w. W przypadku analizy jego fundacji szczególnie cenne okazały się, lekceważone przez dłuższy czas w nauce, ulotne druki panegiryczne, pozwalające lepiej zrozumieć postrzeganie dzieł sztuki przez osiemnastowiecznych odbiorców i będące kluczem do wyjaśnienia wielu wątków rzeźbiarskiej dekoracji pałacu w Radzyniu Podlaskim.