Monografia poświęcona została Wilhelmowi Przeczkowi (1936–2006)– poecie, prozaikowi, tłumaczowi i publicyście, który należał do czołówki poetów polskich czeskiego Śląska Cieszyńskiego, nazywanego niekiedy Zaolziem. Był pierwszym po Henryku Jasiczku powojennym autorem, który zyskał renomę w Polsce i w Czeskiej Republice, a jego imię stało się znane w czasopiśmienniczych tłumaczeniach także na Zachodzie. Tłumaczył z sukcesem poezję czeską i słowacką na język polski oraz poezję polską na język czeski. Był członkiem kilku zespołów teatralnych, amatorskich i profesjonalnych, pracował też przy polskich audycjach Czeskiego Radia w Ostrawie. Publikacja w języku czeskim.