Tori Amos nigdy nie potrafiłaby pozostać w zamknięciu. Artystka występowała na żywo od trzynastego roku życia. Swoje życie dzieli między Kornwalię a Florydę oraz nieustanne trasy koncertowe. Jej piosenki są często wynikiem inspiracji podróżami.

Ostatnia płyta studyjna z 2017 roku "Native Invader" powstała z połączenia czterech całkowicie odmiennych tematów. Inspiracje pochodziły z podróży do Tennessee, historii opowiadanych przez jej przodków, rozpoczęcia prezydentury Donalda Trumpa, a także przegranej walki z chorobą matki. Wszystkie te wątki zostały w sposób mistrzowski, z niebywałą starannością połączone w spójną całość. Jednakże podczas pandemii bez koncertów, podróży i inspiracji, artystka przeszła trudne chwile. Zaszyła się w Kornwalii, gdzie przeżyła kryzys duchowy związany z zimowym lockdownem w Wielkiej Brytanii, który zdawał się trwać wiecznie…

Kryzys zaowocował powstaniem albumu "Ocean to Ocean", najbardziej osobistą kreacją Tori Amos od lat. Na tym wypełnionym ciepłem albumie, artystka powraca do emocji zakorzenionych w pierwszych napisanych przez nią utworach. Przy tworzeniu albumu, Tori dotarła w głąb siebie i oddała się swego rodzaju introspekcji, podobnie jak przy powstaniu swojego debiutanckiego albumu "Little Earthquakes".

Album "Ocean to Ocean" napisany wiosną i latem tego roku, to uniwersalna historia o spadaniu na dno po to, by móc ponownie wypłynąć na powierzchnię.

Tytułowy utwór "Ocean to Ocean" mówi o poczuciu zagubienia, zarówno geograficznego, jak i emocjonalnego. Jest to utwór mówiący o potrzebie bliskości i miłości a także o wzajemnym wsparciu w destrukcyjnych czasach. Wypełniony melancholijnym pragnieniem, znanym z najwcześniejszej twórczości Tori Amos.

Od czasu wydania jej pierwszego albumu "Little Earthquakes", Tori Amos jest uznawana za jedną z najbardziej kreatywnych artystek w branży muzycznej. Trzy albumy w Top 10 i światowy hit "Professional Widow", który pozostał w Top 40 przez 15 tygodni i królował w rockowych klubach przez ponad dekadę, ugruntowały pozycję światowej gwiazdy. Po latach na szczycie Tori odeszła od komercyjnego popu i wykorzystuje swoją muzykę także aby mówić o problemach kobiet. Artystka nigdy nie unikała mieszania tego, co osobiste z tym, co polityczne. Tak było zarówno w przypadku przedstawienia napaści seksualnej w "Me And A Gun", na albumie "Scarlet’s Walk" wydanym po 11 września, a także w jej zdecydowanie feministycznym musicalu teatralnym "The Light Princess". Tori, znana humanitarystka, była pierwszym publicznym głosem w RAINN (Rape, Abuse and Incest National Network - największa w Stanach Zjednoczonych organizacja zwalczająca napaści na tle seksualnym) i nadal jest członkiem National Leadership Council.