Przez cały okres PRL partia próbowała zapewnić sobie kontrolę nad przekazem informacji. Stworzone w 1944 r. struktury aparatu propagandowego, choć wielokrotnie modyfikowane, zawsze miały jeden cel – upowszechnienie informacji korzystnych dla systemu i ograniczenie informacji niepożądanych. PZPR straciła częściowo kontrolę nad tym przekazem w okresie 1980–1981. Próbowała to zmienić, podejmując się zmian w strukturze aparatu, modyfikując język przekazu czy też tworząc instytucje, które miały zwiększyć zakres legitymacji systemu. Jego kryzys zmusił władze partii do podjęcia decyzji o rozpoczęciu rozmów z opozycją. Decyzja ta musiała zostać przekazana członkom partii w odpowiedni sposób. Kampania wyborcza, a w konsekwencji porażka PZPR w wyborach czerwcowych uruchomiły szybki proces jej destrukcji.