Wiosną 1938 roku uczeń Mesmera dostaje za zadanie wyleczyć z czkawki ubogiego Latynosa pozostawionego na łaskę losu w jednym z paryskich szpitali. Pozornie nic złego nie może się stać. A jednak mesmerysta Pierre Pain zostaje zamieszany w intrygę osnutą wokół rytualnego mordu o wymiarach kosmicznych. Kim jest Latynos dogorywający w Klinice Arago? Dlaczego jakieś mroczne siły pragną jego śmierci? Jakie korzyści i jakie straty niesie ze sobą ta śmierć? Wyłącznie Pierre Pain zdaje sobie sprawę z tego, co naprawdę się dzieje. Nie jest jednak typem bohatera, lecz człowiekiem zupełnie przeciętnym, wyjątkowo nieodpowiednim, żeby rozwiązać niezwykłą zagadkę z pogranicza przypadku i celowości, rozegrać partię na śmierć i życie, w której stawką jest miłość, samotność, godność i człowieczeństwo. Roberto Bolano Ávalos (1953-2003). Chilijski pisarz, poeta. Młodość spędził ponoć nie wychodząc z biblioteki. I wówczas postanowił, że zostanie pisarzem. Po zamachu stanu w 1973 roku został aresztowany, ale szybko zwolniony dzięki interwencji kolegów szkolnych. Opuścił Chile. Będąc w Meksyku, całkowicie oddał się działalności literackiej. Z grupą młodych poetów meksykańskich zainicjował ruch infrarrealizmu. Opuścił Meksyk i ruszył w świat. Przybył do Hiszpanii, gdzie był sam, bez odpowiednich dokumentów, klepał biedę. Pracował jako zmywacz, kelner, nocny stróż, śmieciarz, doker. I pisał. I wszystko wysyłał na konkursy literackie. Otrzymywane nagrody stabilizowały z wolna jego życie. W 1986 roku osiadł w Blanes na Costa Brava. Pisał trzy strony dziennie (po ogromnej liczbie poprawek, skreśleń i wielokrotnym przepisywaniu tekstu), czasem do dziesięciu. W roku 1993 lekarze zdiagnozowali u Niego ciężką chorobę wątroby. Rzucił się w wir obłąkańczej pracy, by zdążyć z realizacją literackich zamierzeń. Został wpisany na listę oczekujących na przeszczep wątroby. Świadom jak niewiele mu życia pozostało, poświęcił się całkowicie swej ostatniej powieści. Nie doczekał się już jej publikacji.