Trzymający w napięciu jak „Dziewczyna z pociągu” czy „Zanim zasnę”, thriller „Gdzie jest Mia?” opowiada historię młodej matki, której najgorszy koszmar nagle się spełnia.

„Najpierw przypominam sobie ciemność. Później krew. Mia. Mój Boże, Mia”.

Estelle Paradise budzi się w szpitalu po tym, jak została znaleziona na dnie wąwozu bliska śmierci, z raną postrzałową głowy i amnezją. Wkrótce dociera do niej straszna prawda: jej siedmiomiesięczna córeczka Mia zaginęła.

Kilka dni wcześniej Estelle odkryła, że łóżeczko jej córki jest puste. W mieszkaniu nie było śladów włamania, za to zniknęły z niego wszelkie ślady istnienia Mii: jej pieluszki, ubranka, butelki. Zrozpaczona matka nie potrafi tego wyjaśnić, ale za wszelką cenę usiłuje znaleźć córkę. Chaotyczne zachowanie Estelle i tajemnicze okoliczności zaginięcia dziecka sprawiają, że to ona staje się główną podejrzaną w oczach policji i opinii publicznej. Czy słusznie? Gdyby tylko sama to wiedziała…

Książka tak wciągająca, że nie będziecie w stanie jej odłożyć.

Oprah

Serce będzie wam biło szybciej z każdą przeczytaną stroną.

„Huffington Post”

Pełna zwrotów akcji, trzymająca w napięciu, pięknie napisana i wciągająca bez reszty.

Meg Gardiner, laureatka Edgar Award

Alexandra Burt urodziła się w Niemczech. Tuż po studiach wyjechała do Stanów Zjednoczonych, gdzie zajęła się tłumaczeniami. Ukończyła trzyletni kurs kreatywnego pisania, a jej opowiadania ukazywały się w Internecie i w magazynach literackich.

Obecnie mieszka w środkowym Teksasie z mężem, córką i dwoma labradorami. Jest weganką, chętnie angażuje się w pomoc zwierzętom. Należy do Sisters In Crime, międzynarodowej organizacji zrzeszającej autorki powieści kryminalnych. „Gdzie jest Mia?” to jej pierwsza książka.

Fragment:

Nie wiem, gdzie jest moja córka.

To bardzo ogólne stwierdzenie, obejmujące wszystkie możliwe okoliczności, lecz nie wskazujące na żadną z nich. Bez wytykania winnych palcami i określania charakteru przestępstwa. Prosty fakt.

Nie wiem, gdzie jest moja córka.

Nie potrafiłam znaleźć ani jednego logicznego wyjaśnie¬nia zniknięcia Mii.

Powiedz to, powtarzałam sobie w myślach, po prostu to powiedz. No mów!!! Próbowałam się zmusić, ale kobieta, którą się stałam, nie chciała mnie słuchać. Nikt nie potrafił jej pomóc.

Nikt mi nie pomoże. Nikt mi nie pomoże. Nikt mi nie pomoże.