Publikacja stanowi spójny zbiór tekstów odnoszących się do zmian zachodzących w przestrzeni życia rodzinnego. Jej nowatorstwo polega na przyjęciu zarówno na płaszczyźnie koncepcyjnej, jak i metodologicznej perspektywy biograficznej, a rodzina zaprezentowana została jako semantyczny system znaczeń, w którym uaktualnia się proces biograficznego uczenia się. Zamieszczone w tomie rozdziały, których autorami się młodzi badacze rzeczywistości społecznej, są także wyrazem sprzeciwu wobec normatywnego tonu większości publikacji z zakresu pedagogiki rodziny. Książka składa się z trzech części, z których pierwsza, odnosi się do dylematów metodologicznych i koncepcyjnych. Wprowadzona tu zostaje kategoria biografii rodzinnej jako nowa perspektywa oglądu zdarzeń normatywnych i nienormatywnych w systemie rodzinnym. W części drugiej zaprezentowano konkretne rozwiązania zarówno na gruncie badań naukowych, jak i praktyki pedagogicznej, autorzy podejmują próbę zmierzenia się z kategoriami transmisji rodzinnych (w przypadku zachowań ryzykownych młodzieży) oraz (re)konstrukcji (a wręcz nowej konstrukcji) systemu rodzinnego w odpowiedzi na nienormatywne zdarzenia życiowe (rozwód i przedwczesne ojcostwo). Ostatnia część zawiera odważne, oparte na zasadach metodologii autoetnografii ewokatywnej, przykłady naukowych analiz własnego-autobiograficznego materiału narracyjnego. Są to równocześnie teksty zaangażowane w sprawy publiczne, dotykające kwestii polityki społecznej i opieki zdrowotnej (m.in. niepełnosprawności, chorób nowotworowych).