Architektura jest najważniejsza. Rozmowy to zbiór wywiadów, które Ewa Mańkowska-Grin przeprowadziła z jedenastoma znakomitymi architektami.
Kolejność rozmów w książce odpowiada kolejności spotkań, które autorka odbyła od października 2014 roku do połowy 2015 ze Zbigniewem Maćkowem, Piotrem Lewickim i Kazimierzem Łatakiem, Krzysztofem Ingardenem, Piotrem Wróblem, Janem Łasiem, Stanisławem Niemczykiem, Ewą Kuryłowicz oraz Dariuszem Hermanem, Wojciechem Subalskim i Piotrem Śmierzewskim (HS99).
Punktem wyjścia dla każdej z rozmów oraz motywem w każdej z nich powracającym stały się zarówno rozważania ojca autorki prof. Tomasza Mańkowskiego, jak i próba odpowiedzi na fundamentalne pytania dotyczące współczesnego krajobrazu, kondycji zawodu architekta, jego roli kulturotwórczej i społecznej, ekologii w projektowaniu, ciągłości i jakości uprawiania profesji architektonicznej oraz jej przyszłości.
Ewa Mańkowska-Grin, stosując zasadę „ankiety socjologicznej”, stawiając każdemu z rozmówców te same, bardzo ogólne wydawałoby się pytania, zwołała swoiste konsylium, w którym znamienici przedstawiciele współczesnej architektury zostali sprowokowani do postawienia wspólnej, a przecież każdorazowo innej, diagnozy stanu dzisiejszego otoczenia człowieka i swojej za ten stan odpowiedzialności. Poproszono ich o refleksję nad jakością naszego środowiska materialnego i naturalnego, a tym samym nad jakością życia A.D. 2015.
Wraz z rozmówcami, symbolicznie odwiedzając Wrocław i Dolny Śląsk, Kraków i Małopolskę, Podhale, Górny Śląsk, Warszawę, Koszalin, a także antyczną Grecję, Rzym, współczesne Chiny czy Japonię, Mańkowska-Grin kreśli i poszukuje odpowiedzi na podstawowe pytania o krajobraz architektoniczny współczesnej Polski, ramy prawne i organizacyjne, w których muszą się poruszać architekci, pojęcie przestrzeni wspólnej a nawet charakterystyczne cechy osobowości i mentalności Polaków. Tych reprezentujących biznes deweloperski i tych, którzy zdecydowali się zamieszkać w osiedlach zamkniętych, tych, którzy bezmyślnie zamieniają wieś w miasto i wreszcie tych, którzy stawiają jaskrawe domy przy głównych drogach.