Określamy ludzi poprzez to, co robią, a powinniśmy ich określać poprzez to, co czują. Najpotężniejszą siłą, jaką wysyłamy w Wszechświat, są nasze uczucia, to one kierują naszym losem. Zmieniając nastawienie, świat dokoła nas, zmienia się, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki.
Książka “Przekazy duszy” Izabeli Anny Margańskiej, napisana została pod dyktando duszy. Jak podkreśla sama autorka, jej rola ograniczała się jedynie do tłumaczenia języka duchowego. “Przekazy duszy” nie aspirują do roli książki religijnej, a wręcz odcinają się od powiązań z jakąkolwiek religią. Książka ma formę dialogu z duszą i to właśnie ona jest jej główną bohaterką. Dłuższe monologi duszy noszą znamiona filozofii, kosmologii i psychologii, momentami nawiązują do nauk fizycznych, matematycznych, czy przyrodniczych. Jednak całość ubarwiona jest prostymi, często zabawnymi przykładami z życia autorki, która z dużym dystansem i autoironią odnosi się do własnych wspomnień i przeżyć. Ogromnym atutem książki jest jej autoterapeutyczny charakter. Czytelnik z łatwością odnajdzie w niej siebie i swoje doświadczenia, pozna odpowiedzi na długo zadawane pytania i co najważniejsze, otworzy się na głębokie zrozumienie samego siebie. Lekturze książki najprawdopodobniej będzie towarzyszyło zdziwienie i zachwyt, naprzemiennie z przebłyskami olśnienia typu: Aha, jakie to proste! Jak mogłem wcześniej tego nie zauważyć! Takie momenty olśnienia często diametralnie zmieniają nasze życie, pozwalają odkryć talenty albo uporać się długoletnimi blokadami psychicznymi. Książkę tę można zaliczyć do kategorii samorozwoju i doskonalenia, gdzie sukces mierzy się subiektywnym poczuciem szczęścia. Czytelnik nie znajdzie w niej recepty na awans w pracy, ale z pewnością znajdzie wiele wskazówek dotyczących tego, gdzie i jak odnaleźć własne szczęście.