Zagadnienie cielesności zmysłów nieodłącznie wiąże się z problemem podmiotowości. W warunkach cywilizacji komunizmu zostaje ona, czy to w wymiarze jednostkowym, czy też kolektywnym, postawiona w stan podejrzenia, a jej rozumienie poddawane jest rewizji. Domeną podmiotowości zostaje wszakże doświadczenie mocno zakorzenione w zmysłowym byciu w świecie. Choć doświadczenie owo jest z dzisiejszej perspektywy bezpośrednio niedostępne, staje się katalizatorem i treścią wciąż żywej pamięci o tamtej epoce.