Ostra Brama – symbol Wilna Zamek na wyspie w Trokach Republika Zarzecza – dom wileńskiej bohemy Gdzie Gustaw przemienił się w Konrada? Kim są Karaimi? Druskieniki – alternatywa dla polskich uzdrowisk? Gdzie spoczywa serce Piłsudskiego? Wilno i Litwa, czyli nowe spojrzenie na nadbałtycki kraj i jego stolicę. Po wyjeździe z Pascalem zarecytujesz: „Litwo! Ojczyzno moja!”. Zielone latem, czerwono-żółto-zielone jesienią, białe zimą – Wilno zasypia tuż po Nowym Roku, aby obudzić się na Jarmark Kaziukowy i z pierwszymi dniami wiosny ponownie zakwitnąć. Ana Uždavinyte, autorka przewodnika Mickiewicz spędził w Wilnie dziewięć lat (z przerwami), ale to całkowicie wystarczyło, aby do dziś pozostał jedną z najważniejszych postaci w historii miasta – nie tylko dla Polaków, ale i dla Litwinów, także uważających go za „swojego”. Ba, prawa do Mickiewicza nie można też całkowicie odbierać Białorusinom! I choć Polacy są o Mickiewicza trochę zazdrośni i wielu z nich razi np. spotykane tu i ówdzie litewskie „Adomas Mickievičius”, chyba nam samym nie ubędzie wieszcza, jeśli przyznamy, że przecież i on sam, i jego twórczość wywodzą się z Litwy. Przynajmniej najsłynniejszy mickiewiczowski incipit, „Litwo! Ojczyzno moja!”, powinien do tego zobowiązywać. Jacek Podsiadło, poeta i prozaik