Monografia zawiera kompleksowe omówienie „komunikatów o produktach leczniczych”, które to pojęcie stanowi autorską propozycję i obejmuje wszelkiego rodzaju przekazy dotyczące produktów leczniczych. Analiza tekstów prawnych prowadzi bowiem do wniosku, iż prawodawca dopuszcza formułowanie trzech rodzajów wypowiedzi o lekach. Tym samym dychotomiczny podział na reklamę i informację, obecny w literaturze dotyczącej prawa reklamy, jest nieadekwatny w przypadku prawa farmaceutycznego.

Rozważania autora zostały poprowadzone na podstawie przepisów prawa polskiego, ale z uwzględnieniem faktu, że zostały one przyjęte na skutek obowiązku zastosowania przepisów unijnych. Istotnym walorem pracy jest analiza zgodności rozwiązań polskiej ustawy farmaceutycznej z przepisami dyrektywy lekowej. W monografii przedstawiono nie tylko analizę obowiązujących regulacji, ale także szereg wniosków de lege ferenda. Przedmiot badań integruje takie autonomiczne dyscypliny, jak: publiczne prawo gospodarcze, prawo konkurencji oraz prawo unijne z prawem farmaceutycznym i prawem reklamy.

Przeprowadzone badania opierają się zarówno na analizie tekstu prawnego i wykorzystaniu literatury, jak i na szerokim odwołaniu się do dorobku orzeczniczego, zwłaszcza Głównego Inspektora Farmaceutycznego. Twierdzenia dotyczące kwestii pozaprawnych, np. medycznych lub socjologicznych, są każdorazowo wsparte literaturą przedmiotu.