Monografia została poświęcona problematyce statusu cywilnoprawnego wspólnot mieszkaniowych, która nie doczekała się dotąd kompleksowego opracowania w literaturze prawniczej. Zagadnienie to - od ponad dwudziestu lat obowiązywania ustawy o własności lokali – pozostaje wysoce kontrowersyjne zarówno w doktrynie, jak i w judykaturze. Kwestia statusu cywilnoprawnego wspólnot mieszkaniowych ma fundamentalne znaczenie dla ich bieżącego funkcjonowania (w tym zwłaszcza w aspekcie ich zdolności prawnej, zdolności do czynności prawnych, zdolności sądowej oraz zdolności procesowej). Autor przedstawia i broni tezy o podmiotowości prawnej wspólnot mieszkaniowych, a ściślej - o konieczności uznawania ich de lege lata za jednostki organizacyjne w rozumieniu przepisu art 331 KC, legitymujące się nieograniczoną zdolnością prawną. Opowiadając się za koniecznością jednolitego pojmowania statusu cywilnoprawnego wspólnot mieszkaniowych, autor sformułował także wnioski de lege ferenda, mogące mieć wpływ na kierunek i kształt przyszłej legislacji. Zagadnienia materialnoprawne zostały przy tym omówione w ścisłym związku z procesowym aspektem funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych oraz szeroko zaprezentowanymi możliwościami pomnażania przez nie majątku (w tym także w zakresie pozyskiwania przez nie środków unijnych).