Gerard Bieniek (ur. 13 października 1941 w Kielczy, zm. 21 lipca 2011 w Warszawie) – polski prawnik, cywilista, sędzia Sądu Najwyższego, autor licznych publikacji prawniczych.W 1964 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1974 na tej samej uczelni uzyskał stopień doktora nauk prawnych na podstawie pracy Roszczenia regresowe zakładu pracy wobec pracownika napisanej pod kierunkiem Jana Jończyka[1]. Był aplikantem w Sądzie Wojewódzkim w Opolu, orzekał jako asesor w sądach powiatowych w Opolu i w Raciborzu. W 1967 uzyskał nominację sędziowską, pracował w sądach powiatowych w Opolu i Koźlu. W 1973 został sędzią Sądu Wojewódzkiego w Opolu, a rok później objął delegację w Ministerstwa Sprawiedliwości, zajmując się kwestiami wizytacji w Departamencie Spraw Cywilnych. W 1985 powołany na stanowisko sędziego Sądu Najwyższego. Przez 25 lat orzekał w Izbie Cywilnej SN, przechodząc w 2010 w stan spoczynku.