Przepiękny młodzieniec życzy sobie, by czas zostawiał ślady nie na jego twarzy, lecz obrazie, który ją przedstawia. Życzenie ziszcza się, a sportretowana twarz zaczyna pokrywać się zmarszczkami. Szybko okazuje się, że Dorian nie potrafi nasycić się istnieniem pozbawionym konsekwencji i prowadzi coraz bardziej hulaszczy tryb życia.

Ślad tragedii, do których doprowadza, widoczny jest jedynie na płótnie.