Po stronie cieni to powieść o starości, do której każdy z nas musi dojrzeć. To opowieść o zmierzchu, o trwaniu w tym przedziwnym stanie, w którym – jak sugeruje nam Kamiński – już wcale nie jest takie pewne, po czyjej jest się stronie: tych, którzy żyją, czy tych,którzy żyli? Poza tym, co to znaczy: „żyli”? Skoro cały czas się z nimi rozmawia, to może jednak oni nadal są? Może jest na to choć cień szansy?To powieść o dziwacznej chwili, do której zmierza każdy z nas,o chwili, w której następuje pomieszanie światów oraz czasów,gdzie jest się u siebie zarówno „tu”, jak i „tam”, gdzie to, co było dawniej jest o wiele bardziej realne niż to, co dziś...Wreszcie to powieść o niemożności, o daremności, o zmaganiu się z przekleństwem pamięci, bowiem, jeśli starość jest okrutna,to właśnie dlatego, że rozsypuje świat – to, co przez całe życie budowaliśmy – niczym puzzle i mami skrawkami układanki, z której nic już nigdy nie da się ułożyć... Ale, Boże, jak lśnią te fragmenty,te – na pozór – oderwane od siebie historie, splatające się u Kamińskiego w jedną, spójną całość... Po stronie cieni to powieść znakomita,potwierdzająca świetną literacką formę Jana Kamińskiego.