To frywolne opowieści włożone w usta kurtyzan, będące odbiciem ówczesnej obyczajowości krążyły wśród możnych i wśród elity dworskiej i kulturalnej. Hołdując zasadzie, że głównym żródłem treści dla pisarza powinna być rzeczywistość życiowa, daje autor w swoich utworach popis spostrzegawczego talentu i wzbogaca literaturę włoską szeregiem charakterystycznych typów. Nikt lepiej od Aretina nie odzwierciedlił w literaturze tak świetnie wulgarnej rzeczywistości i niemoralności ludzi renesansu.