Szesnastoletnia Griet po wypadku ojca musi iść na służbę do domu Johannesa Vermeera. Tylko wrodzony spokój i rozwaga pozwalają jej przetrwać wśród gromadki dzieci, histerycznej i zazdrosnej żony malarza, jego apodyktycznej teściowej i broniącej swojego statusu dotychczasowej służącej.

Mimo różnicy w wykształceniu i pozycji społecznej Vermmer dostrzega w dziewczynie wrażliwość w patrzeniu na kształty i kolory. Ona natomiast zaczyna rozpoznawać zamysły artystyczne swego chlebodawcy, a z czasem nawet zdobywa się na odwagę, żeby nieśmiało wyrazić swoje zdanie. Między mistrzem a służącą stopniowo rodzi się wzajemna fascynacja, która przejawia się w nielicznych słowach i powściągliwych gestach.