Brazylijka Heloneida Studart była bezkompromisową i nieugiętą krzewicielką feminizmu, aktywną działaczką polityczną, a przede wszystkim - choć twórczość literacka nigdy nie była jej głównym zajęciem - genialną pisarką. W rodzinie Nogueira Alencar kobiety nie miały szczęścia. Zanim Maria odkręciła gaz, starannie uszczelniła kuchnię w swoim domu; napisała też bilecik z zaleceniem, by jej osiem pamiętników przekazano siostrzenicy. Teraz Mariana co rano wynosi na taras paczkę zawierającą sekretne zapiski ciotki i zafascynowana wpatruje się w szary papier pokryty stemplami. Mariana dobiega czterdziestki. Wciąż jest piękna i wzbudza pożądanie. Zbuntowała się - podobnie jak kiedyś Maria - przeciwko rodzinnej tradycji, która skazuje jedną z córek na staropanieństwo, by mogła opiekować się matką. Jej siostra Leonor od dziesięciu lat bezskutecznie stara się o dziecko i pielęgnuje w sobie nienawiść do męża, który podczas nocy poślubnej zakwestionował jej dziewictwo, bo niewystarczająco krwawiła. Gdy pewnego dnia dostaje od zakochanego w niej biedaka buteleczkę z arszenikiem, nie ma najmniejszej wątpliwości, co zrobić z jej zawartością... Powieść napisana po mistrzowsku, pełna gwałtownych namiętności, niespełnionych marzeń i dziedziczonej z pokolenia na pokolenie nienawiści. Przejmujące studium kobiecego buntu przeciw niesprawiedliwości losu i społecznym ograniczeniom.