Twórczość Norwida była marginalizowana w XIX w. Wielu jego zwolenników powtarzało opinię, że był on poetą na miarę przyszłych czasów, zbyt skomplikowanym w odbiorze, posługującym się nowatorskimi formami i równie nowoczesnym językiem. Sam powtarzał: "Nic nowego nie rodzi się bez oporu: takie są prawa wieczne". Unikał pisania utworów formalnie "ślicznych", prostych, gładkich które nie pozostawiały przestrzeni dla interpretacji i pracy umysłowej odbiorcy. Wierzył w moc przemilczenia, niedosłowności, która zmusi czytającego do uczestnictwa w procesie kreacji.

Wiele lat później, idealnym dopełnieniem jego idei, stały się kompozycje pisane do jego wierszy przez wybitnych muzyków. Piosenki, które powstały w ten sposób, są dziś żelaznym kanonem i ozdobą niejednej dyskografii.

Płyta z serii "Dobre Piosenki" to kolekcja kilkunastu najciekawszych przykładów jak dobrze wiersze Norwida korespondują z muzyką.