Obraz jako obiekt teoretyczny to drugi w cyklu po tomie Obrazy mocne – obrazy słabe (2018) zbiór artykułów powstałych jako pokłosie rogalińskiego seminarium historyków sztuki. Niniejsza publikacja zogniskowana jest na relacji między dziełami sztuki a rozmaitymi strategiami teoretycznymi wykorzystującymi ich potencjał ikoniczny. Poszczególne studia zawierają analizy różnego rodzaju sprzężeń miedzy myślą dyskursywną a wizualnością w dziejach sztuki i humanistyki. Wnioski wywiedzione z badania określonych przypadków pozwalają na zadanie pytań w szerszej optyce teoretycznej. W toku rozważań´ przywołane są koncepcje z obszaru filozofii (m.in. Platon, Walter Benjamin, Jacques Derrida), teorii sztuk wizualnych (m.in. Leon Battista Alberti, Wilhelm Worringer, Hans Sedlmayr, Timothy J. Clark, Hans Belting, Mieke Bal) oraz dzieła sztuki od nowożytności po współczesność (Lorenzo Lotto, Edouard Manet, Marcel Duchamp, Paul Klee, Walter Gropius, Władysław Strzemiński, Robert Rumas).