Płeć w wymiarze wizerunkowym jest komunikowana m.in. przez wygląd, mowę ciała, styl wypowiedzi, sposób bycia, ale również przez (przywoływane publicznie) działania w sferze prywatnej – szczególnie te polegające na odgrywaniu ról społecznych związanych z płcią. Wszystkie te komunikaty, wywołując skojarzenia z określonymi wartościami i wrażeniami, są przekaźnikami treści, które odbiorca musi zdekodować, co pozwala je nazwać kodami komunikacyjnymi płci. Kody te zostały przedstawione w książce jako narzędzia kreowania wizerunku osób publicznych. Podstawę konstrukcji publikacji stanowi akademicka struktura pracy, która zawiera typologię kodów komunikacyjnych męskości i kobiecości – począwszy od kodów opartych na roli ojca, matki, syna, przez użycie metafory męskości, czy odwołanie do wartości rodziny. To strukturalne uporządkowanie może stanowić punkt odniesienia dla badań w obszarze politologii, psychologii, socjologii, filozofii, antropologii, historii czy pedagogiki. Przedstawiona w książce teoria oparta jest na przeprowadzonej przez autorkę analizie zawartości artykułów prasowych opublikowanych podczas polskiej kampanii prezydenckiej w 2005 roku oraz francuskiej kampanii prezydenckiej w 2007 roku. Wnioski sformułowane na tej podstawie czynią tę pozycję wartościowym źródłem wiedzy dla medioznawców, badaczy marketingu politycznego, teorii komunikacji, komunikacji politycznej i public relations. Przede wszystkim jednak książka jest pozycją poszerzającą świadomość odbiorcy komunikacji politycznej, do których należy większość konsumentów mediów. Patron medialny: Marketingowe Obserwacje.