Książka jest zachętą do zweryfikowania szeregu stereotypów dotyczących myśli średniowiecznej, w szczególności myśli Tomasza z Akwinu. Jest także zachętą do czerpania z niej inspiracji we współczesnych debatach etycznych, naznaczanych niebywałym rozwojem nauk o mózgu. Nie jest to zatem kolejne wprowadzenie do neurotyki, ale próba wskazania na użyteczność czerpania takich inspiracji w neurotyce. Użyteczność ta ujmowana jest w kategoriach narzędzi myślowych, pomagających w poszerzaniu zdolności opisu i wyjaśniania, czy wreszcie formowaniu krytycznego umysłu.

Myśl Tomasza może być użyteczna w formowaniu postawy krytycznej receptywności. Postawa receptywności zakłada otwartość na dane współczesnej nauki, afirmację i przyjmowanie ogromu dobra powstałego dzięki rozwojowi nauki. Receptywność ta musi być jednak krytyczna, jeśli człowiek ma zachować swoją tożsamość jako bytu rozumnego, czyli jeśli ma być czymś więcej niż stale aktualizowaną bazą danych czy idealnym przedmiotem działań marketingowych. Myśl Akwinaty może być inspiracją w tworzeniu teorii moralnych integrujących dzisiejszy stan wiedzy, jak również inspiracji w dzisiejszych dyskusjach dotyczących konkretnych dylematów powstałych w wyniku rozwoju neuronauk.