Funkcjonowanie zakonów mendykanckich w Prusach Krzyżackich i Królewskich rozpatrywano dotychczas zazwyczaj oddzielnie w odniesieniu do poszczególnych zgromadzeń. Książka stanowi próbę całościowego spojrzenia na znaczenie mendykantów w społeczeństwie średniowiecznym tych obszarów widzianych jako odrębna, a zarazem względnie jednolita forma organizacyjna w ramach struktur Kościoła, która realizowała określone funkcje w życiu religijnym ówczesnych społeczności, zamieszkujących przede wszystkim miasta i ich bezpośrednie zaplecze.