Książka omawia polskie wizerunki z czasów nowożytnych, ukazujące Jezusa z Maryją i św. Józefem. Zasłynęły one nadprzyrodzonymi łaskami, zwykle zatwierdzonymi przez komisje biskupie jako cudowne. Z upływem czasu niektóre zostały ukoronowane. Kryterium doboru przedstawień stanowi występowanie na nich wszystkich Osób tak zwanej wówczas „Trójcy Ziemskiej”, określanej tak przez analogię do Trójcy Świętej. W publikacji starano się uwzględnić możliwie największą liczbę barokowych, a czasem również późniejszych, kopii wizerunków oraz dotrzeć do przykładów analogicznych spoza granic nowożytnej Rzeczypospolitej. Książka ukazuje również przejawy kultu oraz tło historyczne wydarzeń związanych z tymi niezwykłymi obrazami, posługując się tekstami z epoki. Pracę uzupełniają aneksy zawierające m.in. pieśni związane z poszczególnymi sanktuariami oraz mapa, na której zostały zaznaczone omówione przedstawienia trzech najsłynniejszych wizerunków. Publikację tworzy komplet - część tekstowa oraz część ilustracyjna.