Podjęcie tematu pozycji drugiej izby parlamentu francuskiego w ustroju republikańskim w czasie kolejnych rozwiązań ustrojowych, począwszy od III Republiki, było decyzją niezwykle ambitną z poznawczego punktu widzenia. Autor wywiązał się z zadania doskonale, wychodząc od pogłębionej analizy pojęcia racjonalizacji systemu parlamentarnego, jego specyfiki oraz ewolucji we Francji, ze szczególnym uwzględnieniem jego relacji do struktury parlamentu.

Jakkolwiek przedmiotem analizy jest ustrój Francji, dostrzeżone przez Autora prawidłowości mają charakter uniwersalny i powinny zostać wnikliwie przeanalizowane i uwzględnione przez autorów projektów reform polskiego parlamentu, zwłaszcza że francuskie rozwiązania ustrojowe nie od dziś stanowią inspirację dla poszukiwań właściwego modelu ustrojowego w naszym kraju.

Z recenzji dr hab. Ewy Popławskiej