W świetle prezentowanych myśli autorów niniejszej pracy turystyka jawi się jako przejaw wolności, której uczestnicy dzięki odwołaniu do tradycji i głębokim zanurzeniu w teraźniejszości mogą, niezależnie od warunków zewnętrznych, porządkować świat. Wynika to z tego, że przestrzeń którą przemierzają ma nie tylko charakter fizyczny, ale też magiczny, co wpływa na ich zachowania i wyobrażenia. Obcowanie z nowym środowiskiem przy umiejętności odczytywania w nim uniwersalnych treści powoduje, że turysta nie jest już dłużej tylko opisanym przez Zygmunta Baumana konsumentem - wymagającym, pełnym rezerwy i narzucającym własną koncepcję porządkowania świata. Staje się on uczestnikiem wspólnoty, której członkowie przekraczają granice "nasze-nie nasze" i są aktywni w obronie podzielanych z innymi materialnych i niematerialnych wartości. Jest to optymistyczny akcent kultury płynnej nowoczesności.

Mieczysław K. Leniartek