Książka „Współczesne media – media multimodalne” sama jest multimodalna, a w zasadzie interdyscyplinarna. Badacze z kilku polskich ośrodków medioznawczych i językoznawczych zadają pytania o metodologię, naukowe podstawy, perspektywy poznawcze multimodalności, a autorzy, których prace znalazły się w części materiałowej, próbują pokazać, jak działają oparte na teorii multimodalności analizy i interpretacje. Komunikacyjny chaos, w którym funkcjonujemy co najmniej od kilkunastu lat, jest w zebranych w tym tomie tekstach porządkowany przez wielokodowość, wielowarstwowość czy wielometodologiczność zaprezentowanych badań.  Warto poznać ich wyniki, zanim media przekształcą się w multimodalne albo postmultimodalne, niepoznawalne racjonalnie byty. Z recenzji dr. hab. prof. KUL Pawła Nowaka